Günlerce kendi kendine
Söz verdin asla bir daha,
Aramayacağım artık diye,
Neden duramadın sözünde,
Sözmü geçiremedin kalbine,
Bilmezmisin, kaçanı kovalarlar,
Sen kaçan değil kovalayansın,
Bu halinle pekte avanaksın.
Kaç be, oğlum kaç ,sende kaç
Topla aklını başına,
Öyle avantajlısın’ki ondan,
Önce sen insansın,
Hemde seven bir insan,
Bırak gurur yapsın haspa,
Sevgi yoksuluğunu,
Öyle kapamaya çalışıyor,
Galiba hissiz fukara,
Hatıraların var be, kardeşim,
İnan onlar yeter sana,
Sanmaki onda o’da var.
Sevgisi olmayanın,
Hatırası olurmu sanıyorsun,
Çok değer verdin ona,
İnan belkide değmez , buna,
Kafandaki sevgili , o değildir ,
Hala , anlayamadınmı ahmak,
İnsan oğlu bu, “Put” yapar,
Sonra da yaptığı “Put’a” tapar.
************************
21.01.1997-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder