Bir sabah uyandığımda,
Sensizliğimi fark ettim .
Ne yaşama sevincim,
Nede, yaşama umudum kaldı.
Acılarım ortak oldu ,
Yalnızlığıma ancak .
Geçip gitmekte olan,
Zamanın rüzgarı bile,
Dindirmiyor hasret sancımı.
Ne yaptım Allahım,
Neden böyle yalnız kaldım.
Kalabalık sokaklarda bile,
Bir başıma hasretinleyim .
Sensiz olan ,hiç bir şey,
Tat vermiyor ki bana.
Yaradandan korkmasam,
İnan kıyacağım canıma.
Olur belki böyle teselli,
Sensizliğimin acısı bana.
Sana zalim demeğe bile ,
Varmıyor,Tövbeli dilim.
Boşlukta kaldı, öylece ,
Hayaline uzanan ellerim.
Vaz geçtim artık,
Yanımda olmandan bile,
Seni uzaktan olsun,bari
Ahh, bir kere görebilseydim.
Düşman ettin beni aynalara
Meğer,bir sırlı cam kadar,
Yokmuş Gözünde değerim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder