İndirirdim Gök kubbeyi,
Ayaklarının altına,
Bir halı misali .
Tüm yağmur damla’larını,
Üşenmeden,inci gibi dizerdim ,
Geçtiğin yollar üstüne.
Arz kürede , Gül bırakmazdım,
Kapının önüne sermedikçe.
Ve Azrail’e meydan okurdum
Yeniden gülüşünü görseydim eğer
Zamanın ,kör karanlık kuyularına
Zoraki düşerken, Saatler,
Tutunurdum, umudum olsaydı,
Tüm gücümle yeniden ,
Bana olmayan aşkının,
Mahsun çaresiz , beklentisiyle.
İhtiyacın yok bana biliyorum,
Ama bir şey var’ki,bilmediğin,
Bulamayacaksın asla, ama asla,
Bir daha, benim kadar seni,
Senden bile , fazla seveni.
**********************
14.2.1997-1997* 05.20
Resim.KubilayDoğuş
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder